De Creuse is reuze: juli 2024

Als ik terug wandel richting huis maak ik een praatje met de boer die net van zijn veld met vers gezaaid maïs afloopt; zijn glimlach verbergen zijn zorgen niet. "Ik keek of er al iets op komt", zegt hij. We staren naar de korrelige zandakker, maar van groene sprietjes nog geen teken. Het is te koud voor de tijd van het jaar, maar vooral te nat. In het stuk tuin vóór onze woning is het langzaamaan een moeras geworden doordat het water niet meer weg kan. Als in het voorjaar het gras begint te groeien, maait Viggo er met een grote boog omheen om niet vast te komen zitten in het hoge gras.

Een buurvrouw verderop komt een weekje over uit Parijs om alvast wat bloemen en planten te zaaien, waar ze in de zomer van kan genieten, maar ze is de kou en regen snel beu en draait na enkele dagen rechtsomkeert. Ze is alleen en gepensioneerd en ziet ons af en aan rijden en druk zijn met van alles en nog wat, en ik begrijp zo goed dat een vakantiewoning op het Franse platteland, waar rust en stilte overheersen, alleen leuk is in de volle zon.

Zelf zijn we te druk om ons erg met het weer bezig te houden. Het leven lijkt zich voort te bewegen in golven, golven van geluk, van ellende, en nu zitten we in een golf waarin alles kapot gaat. Omdat we zo ver weg van alles zitten, vraagt het heel veel van onze creativiteit, flexibiliteit en vooral geduld om machines (van koffiemachine tot hoogwerker) weer aan de praat te krijgen. De 4x4 komt helaas niet door de APK-keuring en we krijgen een bepaalde periode om de mankementen te repareren alvorens we er de weg weer mee op mogen. Onze vaste automonteur belt dat zijn brug het begeven heeft en dat hij ook niet zeker weet of deze nog gerepareerd gaat worden, omdat hij vastbesloten is zelfvoorzienend te gaan leven en te stoppen met autoreparaties. De offerte van de officiële garage laat ons duizelen. Dus besluit Rob de mouwen op te stropen en er zelf maar onder te kruipen. De benodigde onderdelen bestelt hij online, en hij ontpopt zich als een ware automonteur, met werkkleding onder de olie, zwarte vegen op het gezicht en nagels die niet meer schoon te krijgen zijn. Het is een enorme opluchting als de auto bij de 'contre-visite' wordt goedgekeurd.

Ook geeft het einde van het schooljaar altijd veel drukte. Viggo zou de hele maand juni al vrij zijn als President Macron niet bedacht zou hebben dat het een goed idee is om de eerstejaars, die zich aan het oriënteren zijn op hun toekomst, in deze periode een snuffelstage te laten lopen van twee weken. Viggo regelt een leuke stage bij Radio Bleu Creuse, de lokale radio-omroep in Guéret. Iedere ochtend schuift hij aan bij de redactievergadering en vervolgens mag hij zelf aangeven met welke verslaggever hij op pad wil. Zo maakt hij een zitting in de rechtbank mee, gaat hij langs bij een boer voor een interview over de gevolgen van de vele regen, en spreekt hij met de lokale leider van oprukkend rechts.

Ook moet hij opnieuw een keuze maken welke richting hij volgend jaar op wil (in onze tijd heette dat het vakkenpakket, in mijn geval was het een pretpakket), en daar hoort in zijn geval een ander Lycée bij dat deze studierichting aanbiedt. Enerzijds vindt hij het jammer uit Guéret weg te gaan, want hij heeft daar veel nieuwe vrienden gemaakt en veel lol gehad. Hij gaat nu alsnog naar het dichtstbijzijnde Lycée in Aubusson en zal daar zijn oude vrienden van het Collège in Auzances weer tegenkomen.

Manu gaat door naar het laatste jaar van het voetbal Collège in Guéret, en zal een overstap maken naar de voetbalclub in Guéret die op een hoger competitieniveau speelt. Dit betekent drie voetbaltrainingen per week op het Collège, één of twee voetbaltrainingen per week bij de club, en op zaterdag de wedstrijden. Gelukkig besluit Viggo weer in Auzances te gaan voetballen zodat we toch nog binding houden met de club waar onze beide jongens van kleins af aan spelen.

Waar de wereld vele plekken van diepe ellende kent, en het politieke klimaat in Frankrijk, Nederland en vele andere Europese landen ons zorgen baart, biedt het Europees Kampioenschap voetbal een hele welkome en prettige afleiding. Gelukkig houden we er allevier van, anders zou er waarschijnlijk veel gemopperd worden, maar wat dit betreft staan de neuzen dezelfde kant op.

Viggo nodigt zijn vrienden uit voor een barbecue en om samen naar Frankrijk-Nederland te kijken en te blijven slapen. Tegen de tijd dat het luidruchtige gezelschap het gebraad achter de kiezen heeft, valt de stroom uit en kan er geen televisie meer gekeken worden. Gelukkig biedt een naburig dorpsfeest - met scherm waarop de voetbalwedstrijd te zien is - uitkomst, en we brengen de jongens er naartoe en zelf kijken we met Manu op onze mobieltjes op ons bankje in de tuin.

Voor ons is het Nederlands elftal een happening, not to be missed, maar voor de Fransen is het veel minder belangrijk. Als de ouders de volgende dag op de stoep staan om hun zonen weer op te halen, blijken de meesten niet gekeken te hebben. Ook op straat is er niks te merken van het Kampioenschap, alleen in de supermarkt win ik rode voetbalsokken. Het volksfeest dat we in Nederland kennen, waarbij ook niet voetballiefhebbers de straat op gaan om te feesten, is hier een onbekend fenomeen. De meeste Fransen die ik er over spreek, vinden dat het Franse elftal slecht speelt - en dat klopt - en dat de spelers exorbitant hoge bedragen verdienen, en ook dat is waar.

Laten we het er op houden dat voetbal een heel prettige bijzaak is in het leven.

Weekje vakantie in april op Mallorca

Alcúdia

Wandeling door natuurgebied Serra de Tramuntana

Bezoek aan grotten van Drach

Dagje Palma de Mallorca

Wandelen bij Valldemossa, het mooiste dorp van Mallorca (Werelderfgoedlijst UNESCO)

Standbeeld van pianist en componist Frederic Chopin in de tuin van het klooster van Valldemossa

Santa Ponça

Tussen de hippe digital nomads in een hotelletje in Palma de Mallorca voor een extra overnachting aangezien de verkeersleiders op vliegveld Paris Orly staken en we niet terug kunnen