zondag 13 december 2020

Een jaar om nooit te vergeten


Wat. Een. Jaar. 

Al heel lang was er het verlangen weer eens in de pen te kruipen, en er waren momenten dat ik 's ochtends dacht: Vandaag zou het moeten lukken. Maar de continue stroom e-mails en telefoontjes dwingt me telkens weer in de 'bubble' van mijn makelaarspraktijk. Het ging al goed met de onroerend goed markt in de Limousin, maar sinds corona de wereld op z'n kop zette, groeit de vraag naar authentieke woningen in groene, schone en veilige omgevingen nog harder. Huizen, vaak vervallen, die soms jarenlang te koop staan, worden nu ineens verkocht. En voor het eerst maak ik mee dat ik een bod op een huis krijg hoger dan de vraagprijs. Gelukkig geen Nederlandse taferelen waar de huizenmarkt compleet overspannen is, maar wel ongekend in dit gebied waar het woningaanbod steevast groter is dan de vraag. 
Na een hectische zomer en najaar, waarin het achterstallig werk van de eerste lock-down ingehaald moet worden, besluit de Franse regering begin november, als blijkt dat het aantal besmettingen opnieuw hard oploopt, het land wederom op slot te gooien. Weer mogen we alleen op pad voor de noodzakelijke boodschappen, medisch bezoek of om dringende familieredenen. Iedere stap die we zetten moet verantwoord worden door de app te downloaden of een formulier in te vullen. In eerste instantie mogen we maar één kilometer van huis voor niet noodzakelijke zaken zoals een wandeling, gedurende een uur, later wordt dit uitgebreid naar twintig kilometer gedurende drie uur. Maar voordat er hier een beeld geschetst wordt van een politiestaat, teken ik aan dat we niet één keer gecontroleerd zijn en het lijkt wel alsof alle gendarmes naar de grote steden zijn verbannen om daar de boel te controleren. Hierdoor vergeet ik de attestation bijna iedere keer als ik wegga, en moet ik halverwege de rit even stoppen aan de rand van de weg om de reden van mijn reis aan te klikken en de datum en het tijdstip te verversen.
Gelukkig mogen de kinderen dit keer wel gewoon naar school; de universiteiten daarentegen zijn gesloten en geven vrijwel uitsluitend digitaal les. In tegenstelling tot de vorige keer zijn mondkapjes nu ook verplicht op de lagere school en dus moet Manu er helaas ook aan geloven. In de schoolbus, in de klas én op het schoolplein. De hele dag. Als ik de jongens aan het eind van de middag van de schoolbus haal, vergeten ze soms het ding weer af te zetten, zo natuurlijk voelt het inmiddels voor ze.
Ook mogen we deze keer wel op pad 'om professionele redenen'. Ik mag geen bezichtigingen doen, maar wel huizen innemen voor de verkoop. De logica ontgaat me soms, en er verschijnen weer lange discussies op de gezamenlijke mail van Leggett over hoe de maatregelen te interpreteren. Ik besteed er niet te veel aandacht aan; lang leve het gezond verstand (en het ontbreken van gendarmes).
Ik experimenteer met online bezichtigingen en virtuele rondleidingen en verkoop op deze basis drie huizen, weliswaar in het goedkope segment. Een Engelse heeft al een paar keer naast de pot gepist en is zo bang wederom het huis van haar dromen te verliezen dat ze het risico neemt en na het zien van de video en uitgebreid contact de vraagprijs biedt. Ook sommige Franse klanten vragen om virtuele bezichtigingen, en hoewel ze soms de neiging voelen er ongezien voor te gaan, temmen ze puntje bij paaltje hun ongeduld en verlangen naar een (vakantie)optrek in de Creuse en wachten liever tot de maatregelen versoepeld worden en ze kunnen komen bezichtigen.
Drukke banen, de verbouwing van ons eigen stulpje.... we hebben simpelweg de tijd niet om veel stil te staan bij het virus dat de wereld in haar greep heeft. Al ruim een maand zijn we de enige bewoners in ons gehuchtje. De buurvrouw naast ons is al lang teruggekeerd naar haar Parijse appartement, ondanks de strenge maatregelen die daar al langere tijd gelden met inbegrip van de avondklok. De buren ernaast, die grotendeels hier wonen, zijn vlak voor de lock-down naar hun 'eerste woning' te gaan, in een voorstadje, dichter bij familie en vrienden. Al die tijd zorgen we voor hun kippen, een haan, een gans en een eend en buuf belt iedere week om even bij te kletsen en te informeren naar het welzijn van ons en van de dieren. Bezorgd vraagt ze dan of iedereen nog gezond is, zowel wijzelf als de familie in Nederland, en iedere keer word ik weer overvallen door deze vraag. Omdat we zoveel andere dingen aan ons hoofd hebben en er eigenlijk niet zo mee bezig zijn.
Helaas zijn alle voetbaltrainingen en de competitie stilgezet en ik probeer de jongens mee te nemen de bossen in voor een stevige wandeling. Maar met het klimmen der jaren, groeit ook de grote mond en de eigen mening, en mijn voorstel stuit vaak op weerstand. Zelf loop ik vaak een flinke ronde voordat ik de jongens van de schoolbus haal. Om even uit de werkstand te komen en weer in te kunnen zoomen op de jongens en hun verhalen van de dag. 
Als er tenminste niet gejaagd wordt, want tot mijn grote verbazing is alles op slot in Frankrijk, behalve de jacht. In groepjes staan de jagers in het weekend bij elkaar, zonder mondkapjes op. Blijkbaar wordt er geoordeeld dat deze samenscholingen geen risico op besmetting vormen. Ook de boer die op ons land werkt en ons van kachelhout voorziet, en die we regelmatig spreken bij het opstappunt van de schoolbus, is sinds zijn vrouw er vandoor is weer gaan jagen. Vaak neemt hij dan zijn achtjarige zoontje mee, ook een groot liefhebber. Lachend vertelt hij in aanraking te zijn geweest met een coronapatiënt, waarna hij zich heeft laten testen, negatief gelukkig. Zoonlief heeft hij een week thuisgehouden van school, voor de zekerheid. Net zo makkelijk.
Pianoles is ook gestopt, maar het conservatorium stimuleert de docenten om online 'in contact te blijven met de leerlingen'. Mijn geweldige pianojuf, die nog geen email kan sturen en dit aan haar man overlaat, stelt tot mijn grote verbazing voor om via skype les te geven. Ik probeer het één keer door mijn mobiele telefoon naast de piano te zetten, maar de verbinding valt vaak weg door de dikke en pierre muren van de woonkamer en op deze manier wordt het natuurlijk niks met de Rondo capriccioso van Mendelssohn die ik probeer onder de knie te krijgen. 
In september ga ik op yoga en de lessen spelen zich af in de eigen woning van de yogadocente. Om er te komen moet je een pikdonker zandpad in, waarna je je auto kunt parkeren op een grasveldje, en dan moet je tussen de hoge bomen via een zelfgemaakte, keiige trap naar boven klauteren waardoor je spieren al lekker opgewarmd zijn nog voordat we begonnen zijn. De les wordt gegeven in een soort grote woonkamer, op een eikenhouten vloer, waarbij de docent zich voor het brandende houtkacheltje posteert. Maar door de lock-down mogen we niet meer samenkomen en biedt ze de les aan via zoom. Doordat ik overdag al vaak achter de computer zit, heb ik geen zin om voor m'n ontspanning ook weer achter de computer te kruipen. Als ik de jongens in de herfstvakantie help met het stapelen van haardhout, verdraai ik mijn ellenboog en ben ik yoga-technisch sowieso even uit de running. 
Er worden twee dozen wijn bezorgd, als dank van de Leggett directie voor mijn bijdrage aan de goede jaaromzet. "Dat kunnen we wel gebruiken", lach ik de bezorger toe. Hij beaamt wat ik zeg. "Om onze zorgen te vergeten."
Op televisie zie ik de beelden van Black Friday en de overvolle winkelstraten in Nederland. Ik ben helemaal niet vies van winkelen maar als je er zoals ik met grote afstand naar kijkt, besef je wel wat een kuddedier de mens eigenlijk is. Wij mogen al weken niet meer naar een grotere stad zoals Clermont-Ferrand en kunnen dus niet shoppen en kopen het nodige online, onder andere voor de tiende verjaardag van Manu. Spullen die wel gepast moeten worden, zo heb ik al een tijdje nieuwe wandelschoenen nodig, moeten wachten. 
Op vrijdagavond kijken we naar de televisieserie 'Floortje blijft hier', waarin Floortje Dessing een jonge vrouw bezoekt die jarenlang in de internationale kledingindustrie heeft gewerkt. Ze had genoeg van de massa-industrie, de vervuiling en de uitbuiting en heeft nu een minifabriek waar ze op duurzame wijze garen en wol produceert van haar eigen angorageiten en merinoschapen.
Ongelooflijk inspirerend, en soms droom ik van een ander leven, na het nieuwe leven dat we hier begonnen zijn, met de inzichten en ervaringen die we hier in de afgelopen jaren hebben opgedaan en geïnspireerd door de mensen die we hier hebben ontmoet. Een eenvoudig en grotendeels zelfvoorzienend bestaan, met zonnepanelen op het dak van de schuur, een grote moestuin, diertjes, en zelf kaas maken is ook iets dat ik graag wil leren. 
Komt het door het coronavirus, het vele thuis zijn op onze mooie en groene plek, dat deze droom sterker wordt, of ligt het bizar drukke en stressvolle jaar dat achter me ligt er aan ten grondslag? Interessante kost om over door te denken en te dromen in het nieuwe jaar. 

Voor iedereen fijne en warme kerstdagen toegewenst, en een gelukkig en gezond 2021

Zomer in coronajaar......iedereen mag weer los...proost!

Vélorail électrique des Fades....het Viaduct des Fades is het hoogste spoorviaduct van Frankrijk, in 1884 ontworpen door Gustave Eiffel en gebouwd tussen 1901 en 1909 



Zomervakantie! Twee weken door Drenthe en Friesland met de boot van vrienden. 


Manu en Mosselen = Blij

Waar zullen we vandaag eens naartoe gaan?








De Bonkevaart in Leeuwarden: Eindpunt Friese Elfstedentocht


Bezoek in het gezellige centrum van Leeuwarden




Diesel tanken



Van Harlingen naar Makkum over de Waddenzee en het IJsselmeer



Wachten bij de sluis naar Makkum



'Asto hjir troch krupt bisto in echte Makkumer'



Sneekermeer

Joure

Lemmer Beach

Bezoek pap en mam die toevallig in de buurt op vakantie zijn


Bijna thuis....de haven van Vollenhove

Boot afleveren bij vrienden en nog gezellig samen eten

Nazomer in de Creuse


Herfstvakantie....champignons zoeken met vriendjes



Op de ruiten van het postkantoor in Aubusson... een vrolijke benadering van de Corona maatregelen

Verder met de verbouwing van de eerste verdieping




Inbouwkasten in Manu's nieuwe slaapkamer

Onderstel kast in de overloop


Tijdelijke trap naar onze slaapkamer



Nieuwe trap naar onze slaapkamer

Originele eikenhouten vloer er uit, schuren, en weer terugleggen



Opnieuw schuren

Naden gipsplaten schuren




                                                                              
Plinten plaatsen en schuren



Sierlijsten aanbrengen op Manu's nieuwe kamer


Manu 10 jaar! Coronaproof verjaardagsfeestje met z'n viertjes



Pepernoten bakken