zaterdag 29 juni 2019

Code rood

Hoe code rood - met temperaturen in de Creuse van rond de 40 graden - te overleven terwijl het huis in staat van verbouwing is, de kinderen meer thuis dan op school zijn, en ik qua werk in de drukste periode van het jaar zit. 
Ook de kippen hebben het warm en zoeken naar schaduw achter het broodbakhuisje en onder de appelboom op hun privéterreintje. Éen kip is al weken aan het broeden in het houten hok dat inmiddels als een sauna moet aanvoelen. Soms verlaat hij heel even het nest met eieren om buiten zijn veren uit te schudden. De andere kippen zetten 'm dan snel op een sprintje, weg van de enorme stofwolk die dit met zich meebrengt. 
Ik probeer zoveel mogelijk het 'gedoe' rond de hittegolf te negeren en door te gaan alsof er niets aan de hand is. Kwestie van de luiken dichthouden overdag, 's avonds na elven alles opengooien, en veel water drinken. Hoewel de hitte langzaamaan de oude stenen van onze woning binnendringt, blijft het er op deze manier relatief koel. Afspraken voor bezichtigingen en het in de verkoop nemen van woningen plan ik in de ochtend. De airco in de auto laat ik niet te hard draaien zodat de overgang met de temperatuur buiten niet te groot is. 
Maar op sommige omstandigheden hebben we geen invloed. Terwijl ik probeer zoveel mogelijk werk af te krijgen alvorens de schoolvakantie begint, belt de juf van Viggo dat hij een enkel verstuikt heeft en zich niet lekker voelt. Op de parkeerplaats van de school bel ik de huisarts, en de Afrikaanse assistente met wie ik altijd erg kan lachen, zegt tot mijn opluchting dat ik meteen kan komen. Omdat Viggo met elf jaar in volle groei is, wil de huisarts het zekere voor het onzekere nemen en verwijst ze ons naar het ziekenhuis om röntgenfoto's te laten maken. Gelukkig kunnen we dezelfde dag terecht en blijkt dat er niks gebroken is. We krijgen een glossy mapje met foto's van alle hoeken van Viggo's enkel - alsof we zojuist terugkomen van de Efteling en gesnapt zijn in de Python - en rijden weer terug naar de huisarts die een drukverband aanlegt en nog wat aanwijzingen geeft. Thuis posteert Viggo zich op de bank met een ijszak op zijn voet en probeer ik nog wat werk in te halen.
De volgende dag kan hij gelukkig weer naar school. Hij is bezig aan zijn laatste weekjes op de lagere school en ontzettend klaar om zich na de zomervakantie bij de groten te voegen op het Collège, de middelbare school. Van een vriendin in Amsterdam hoor ik dat ze met haar dochter, die ongeveer dezelfde leeftijd heeft als Viggo, verplicht dertien middelbare scholen moet bezoeken. Daar hebben wij vooralsnog geen last van. Hier gaan alle kinderen na de lagere school naar het Collège, die vier jaar duurt en één onderwijsniveau heeft. Bijna de hele klas van Viggo gaat naar het Collège in Auzances; slechts een paar kinderen gaan naar het privé Collège in Giat. Daarnaast zullen er voor Viggo nieuwe kinderen zijn uit de omringende dorpen. Pas na het Collège kunnen de kinderen, die dan vijftien jaar zijn, een keuze maken over de vervolgopleiding en verblijven ze vanwege de grote afstanden door de week meestal op het internaat van de school. De kinderen hebben reeds kennisgemaakt met de nieuwe school en de docenten, en ik heb een dik pak papieren ingevuld dat we binnenkort hoogstpersoonlijk langs moeten brengen. 
Maar de laatste schoolweken vallen niet mee voor de toekomstige brugpiepers. Volgens Viggo's juf zijn de kinderen 'trop excités' en valt er geen land mee te bezeilen. Daarom werken ze alleen in de ochtend nog een beetje, en 's middags spelen ze spelletjes of kijken ze filmpjes. Ook mogen ze nadenken over de invulling van hun laatste dag op de primaire. Traditioneel wordt er een waterfeest van gemaakt, en mogen de kinderen de juffen natspuiten, maar vanwege de landelijk opgelegde waterrestricties zit dat er dit jaar niet in. De kinderen zullen in ieder geval allemaal wat lekkers meenemen en ik noteer 'Hollandse appelflappen bakken' op de één na laatste schooldag.
De schoolbus wordt met de dag leger en ik begrijp dat de examens voor de middelbare scholieren zijn uitgesteld vanwege de hitte. Hoewel er officieel nog anderhalve week te gaan is, zijn sommige kinderen al op vakantie. Een flink aantal wordt thuisgehouden vanwege de warmte. Een landelijke verordening kondigt aan dat de scholieren tijdens de pauzes niet meer naar buiten mogen. Tijdens een lunch met collega's word ik gebeld door de juf van Manu. Hij voelt zich niet lekker, heeft nauwelijks gegeten en is wat koortsig, en ze vraagt of ik hem kan ophalen. De directrice van de school brengt me naar de kantine die bijna pikkedonker is omdat de luiken zijn gesloten. De kinderen worden binnen vermaakt met spelletjes. Ik neem Manu mee, en Viggo bedenkt ter plekke dat hij dan ook maar meegaat naar huis, aangezien er op school toch bijna geen vriendjes meer zijn. In de gang van de school zoeken de jongens hun spullen bij elkaar. In een poging er nog enigszins representatief uit te zien en toch niet weg te smelten, heb ik in de ochtend een lange katoenen jurk aangetrokken. "Ik schaam me voor je kleding", zegt Manu zachtjes tegen me. "Je ziet er prehistorisch uit." Later nuanceert hij door te zeggen dat ik er Aziatisch uit zie. Wat ik trouwens best wel 'zen' vind klinken.
En zo krijgen de jongens steeds meer praatjes, en gaan we een nieuwe fase in. Een periode waarin de wereld steeds groter wordt, hoewel dat in deze regio natuurlijk zeer relatief is. Dat ze nergens zelfstandig naartoe kunnen, vinden wij met ons Nederlandse referentiekader soms best lastig te accepteren. Op de formulieren van het Collège moeten we invullen of Viggo zonder onze toestemming van het schoolterrein mag. 'Oui!, vullen we in. 
Met de (volwassen) leerlingen van pianojuf Claire sluiten we het muzikale jaar af met een Spaanse avond. Iedereen speelt een muziekstuk van een Spaanse componist. Ik speel Malaguena van Albeniz. Er is een lezing over Spaanse klassieke muziek door de eeuwen heen, en een oud lerares kunstgeschiedenis vertelt over Spaanse schilders. Er zijn Spaanse hapjes, en doordat de hoge ramen van het oude gebouw in Felletin wijd openstaan om de hitte te verdrijven, wanen we ons even in Spaanse sferen. Het zijn mijn momenten van rust in ons hectische en intense bestaan.

Slaapkamer voor verbouwing.

Slaapkamer na verbouwing.


Voor verbouwing.




PSV - Ado Den Haag in het PSV stadion in Eindhoven, met opa en oma.


Eindelijk een dagje mooi weer, na een lange winter. Lekker op de fiets!

Het idee is om volgend jaar de Nijmeegse Vierdaagse te lopen met Viggo, als hij twaalf is. En dus zijn we alvast in 'training'.

Start nieuwe badkamer, met een uitbouw in de schuur.

Coucou!


















En met deze badkamer moeten we het nog even doen.



Diploma's eerste hulp en diplôme de piéton (over verkeersregels).

'La kermesse', soort oud Hollandse spelen, met afsluitend etentje als afsluiting van het schooljaar op de lagere school in Auzances.