woensdag 15 juli 2020

Mondkapjes met bloemetjes motief

Terugkijkend kan ik niet anders concluderen dan dat wij de lockdown goed hebben doorstaan. Eventjes helemaal nergens naartoe kunnen geeft ook een boel rust. En zeeën van tijd om een flinke slag te slaan in ons verbouwingsavontuur. Want een huis renoveren waar je ook woont, werkt, leert en speelt, is optimistisch gezegd een hele uitdaging. Maar als er verder toch niks te beleven is, en je nergens representatief hoeft te verschijnen, en de jongens niet schoon en al naar school hoeven, dan biedt zo'n periode ook kansen. 

Bijvoorbeeld om een klus aan te pakken waar we al een tijdje tegenaan hikken. De lawaaierige en krakende vloer boven de keuken vervangen door een degelijke en goed geïsoleerde zandcement vloer. Viggo's oude slaapkamer, mijn huidige kantoor, verplaatsen we naar onze reeds gerenoveerde slaapkamer. In de woonkamer maken we bedden op voor de jongens, want de eerste verdieping en de zolder - waar de jongens slapen - zullen enkele dagen niet bereikbaar zijn. Onze slaapkamer grenst aan het dakterras en daar kunnen we met een lange ladder op komen. 
Een pittige klus, maar natuurlijk ook heel gezellig met z'n allen in de woonkamer met de jongens in bed en wij op de bank, lekker voor de buis. Van de jongens mag het allemaal nog best wat langer duren. En dan door het pikkedonker onder de sterrenhemel met een zaklantaarn de ladder op om naar bed te gaan, een emmer op het dakterras voor de hoge nood.
Maar eerst moet alles eruit, de eikenhouten vloer die we in ere gaan herstellen, en daaronder de oude en door de muizen aangevreten glaswol isolatie met enkele restanten van de oude bewoners. Welkom terug in de tijd.
Ook het thuisonderwijs verloopt in het algemeen goed. We hanteren een consequent ritme en werken in de ochtend; zonder structuur zijn we verloren. Viggo doet zijn werk zelfstandig, mailt de gemaakte opdrachten door naar school en krijgt rechtstreeks feedback van de docenten. Manu droomt weg als ik niet naast hem blijf zitten en hem aanspoor. Aan sommige vakken, bijvoorbeeld (begrijpend) lezen, heeft hij een grondige hekel en door zijn compromisloze karakter valt het niet altijd mee hem door het werk heen te loodsen. "Jij snapt ook niet wat ik moet doen!!", roept hij dan. 
Zo intensief met je kinderen bezig zijn, is eigenlijk een cadeautje en je leert ze echt beter kennen. Maar ik besef ook dat op deze afgelegen woonplek homeschool geen optie zou zijn. De school betekent voor onze jongens de belangrijkste plek voor hun sociale contacten, en die zouden we hen niet af willen nemen. 
Fascinerend vind ik hoe verschillend mensen omgaan met het corona virus. In de supermarkt spreek ik een bekende (zonder mondkapje) die alle gezondheidsmaatregelen enorm overdreven vindt en het over 'een gewoon griepje' heeft. Tien meter verder bij de kaasafdeling praat ik met een kennis (met mondkapje) die verbaasd en zelfs verontwaardigd is over de hoeveelheid mensen die tegelijkertijd wordt toegelaten in de supermarkt. Ik hoor dat mensen die normaal in het stadje Aubusson boodschappen doen nu naar de Intermarché in Auzances gaan omdat ze daar niet hoeven te wachten om naar binnen te mogen. Op de parkeerplaats maakt iemand alle ingeslagen producten eerst één voor één schoon met hydroalcoholische gel alvorens ze op te bergen in de auto.
De weken vliegen voorbij, en voor we het weten is het 11 mei, en kondigt de president de eerste etappe aan van de déconfinement. Een paar dagen later mogen de jongens weer naar school. In eerste instantie lijkt het er op dat Manu alleen om de week of zelfs om de twee weken naar school mag, om de één meter afstand te kunnen garanderen. Maar al snel blijkt dat er uit zijn klas maar een handje vol kinderen terug naar school gaat, waardoor hij continu mag. Helaas zitten zijn beste vriendjes niet bij de groep terugkeerders en de teleurstelling bij Manu is groot. 
Ook bij Viggo op het Collège gaan er maar heel weinig kinderen terug naar school. De conseiller principal d'éducation, die ons belt om te polsen hoe de situatie thuis is en of Viggo weer naar school komt, vertelt dat veel ouders bezorgd zijn dat hun kinderen het virus mee naar huis nemen. Andere ouders besluiten hun kinderen thuis te houden omdat het thuisonderwijs prima verloopt en het toch nog maar een korte tijd is tot de zomervakantie.
Als ik met de jongens aan het fietsen ben, stopt een moeder van een vriendje van Viggo met de auto midden op de weg om een praatje te maken. Haar twee zoontjes moeten van haar gewoon weer naar school, en ze begrijpt ook niet waarom veel mensen zo bezorgd zijn, juist omdat kinderen een verwaarloosbare rol spelen in de verspreiding van het virus. Ze denkt dat veel ouders ervoor kiezen hun kind thuis te laten omdat ze dan niet hoeven te werken en een beroep kunnen doen op een uitkering. 
De eerste weken hebben Viggo en Manu de schoolbus voor zichzelf en er ontstaat een hechte band tussen onze kinderen en hun 'privé-chauffeur' die, nu hij niet onder tijdsdruk rijdt, een heel ontspannen en gezellige man blijkt te zijn. Hij houdt net zo van voetbal als de jongens en als de schoolvakantie begint en we afscheid nemen spreekt hij de hoop uit dat hij in het nieuwe schooljaar weer dezelfde route mag rijden.
Pas in juni komen er wat andere kinderen bij, en op de valreep besluit de Franse overheid tot grote verbazing en soms ook boosheid en irritatie van zowel sommige leerkrachten als ouders dat alle kinderen de laatste twee schoolweken alsnog verplicht naar school moeten.
Het is na maanden enkel en alleen e-mail contact vreemd om weer bezichtigingen te doen en in het begin vind ik het heel ongemakkelijk om geen handen te schudden. Mijn eerste bezichtiging na twee maanden is met een Frans gezin met drie kleine meisjes. Ze hebben alle drie een door oma gemaakt mondkapje op, van een stofje met bloemetjes motief. Zelf kies ik er voor om afstand te bewaren, want van een mondkapje krijg ik het ontzettend benauwd. De meeste klanten lijken ontspannen om te gaan met de nieuwe situatie en ik denk dat de mensen die bezorgd of bang zijn nu ook geen huizen gaan bezichtigen. De mens blijkt een flexibel wezen, en na een paar weken voelt het al als de normaalste zaak op de wereld om mensen op afstand te begroeten. 
In eerste instantie heb ik alleen nog maar aanvragen van Franse klanten uit de regio, omdat niemand verder mag dan honderd kilometer van huis. Als die regel wordt opgeheven, moeten we echt vol aan de bak, zoveel aanvragen komen er binnen van mensen die tijdens de lockdown op internet naar geschikte huizen hebben gezocht. Dan mogen ook de Nederlanders en Belgen komen, en last but not least de overburen uit Engeland die sinds enkele dagen van de verplichte veertien dagen quarantaine verlost zijn. Op alle vlakken moet er een inhaalslag gemaakt worden: Huiseigenaren bellen om hun woning in de verkoop aan te bieden, mensen willen eindelijk die ene woning bezichtigen, en de notarissen zijn ook weer vol aan de bak waardoor lopende verkopen afgerond kunnen worden. 
Gelukkig ervaar ik in mijn praktijk weinig negatieve gevolgen van het corona virus. Eén Engels echtpaar stelt de aankoop van een kleine vakantiewoning nog even uit totdat ze zeker weten dat ze er ook van kunnen gaan genieten. Een Iers-Amerikaans stel dat een fermette met een halve hectare grond koopt, is net na het uitbreken van het virus bezorgd over een eventuele prijsdaling van hun nieuwe Franse stulpje. Volgens de informatie die Leggett op dat moment heeft, hoeven ze zich daar geen zorgen over te maken. De plattelandsgebieden zullen juist meer in trek komen; mensen hebben 'opgesloten' gezeten in de grote steden en zoeken ruimte, een gevoel van vrijheid en veiligheid. En die trend lijkt zich door te zetten. Leggett Immobilier, met een aanbod van duizenden woningen door heel Frankrijk, waarvan het overgrote deel in de rurale gebieden, noteert een top aantal verkopen in mei en juni. Een herwaardering van het platteland, en het lijkt er op dat we ons niet hoeven te vervelen de komende tijd.

Tijdens de lockdown met de jongens de natuur in, veel anders is er niet te doen

En taartjes bakken!


Klusjes doen...

Thuiskapper...

Pannenkoeken bakken..........


Nieuw project: Renovatie eerste verdieping...nieuwe slaapkamer Manu, overloop en hal en trapopgangen


En dan vind je nog ergens een rol van het Franse behangetje

Gaten en kieren dichtmetselen



Electra aanleggen / aanpassen
Isolatiemateriaal


Plafond in de keuken van plastic voorzien om de keuken te beschermen tegen alle stof 

Via de ladder en het dakterras naar onze slaapkamer
Jongens slapen tijdelijk in de woonkamer

Zandcement vloer leggen op eerste verdieping



Tijdelijke trap naar onze slaapkamer

En dan weer opbouwen


Dag dag lief Frans behangetje, we gaan je missen!




Gewapend met het verplichte mondkapje voor het eerst weer naar school na de lockdown


Zwembadverwarming in de maak



Boys and pizza





Dagje klimmen in de Puy de Dôme (Parc Ecureuil)



Het mag weer.....bezoek uit Nederland!



Fietsen en ijsjes eten met opa en oma

Op le Puy de Sancy (1886 m)





Luge d'été in le Mont Dore