Kop of munt

Wintersport in Feldberg, Zwarte Woud, Duitsland.

9.00 "Soms vraag ik mij af....hoeveel uren leef ik al." Het is een vrijdag in februari, en schoolvakantie. Viggo zit aan de keukentafel, wipt heen en weer met zijn stoel en kijkt me vragend aan. Ik vouw een wasje op en bedenk intussen wat ik vanavond zal koken, en hoe ik deze dag én nog wat werk kan verrichten, én de kinderen aandacht kan geven én ook nog wat van de Olympische Spelen kan volgen. Te ambitieus, ik weet het. Ik leer het ook nooit.

09.40 Wasje opgevouwen, nu snel bellen met de energieleverancier, voor een klant. Minutenlang sta ik in de wacht en neurie ik het inmiddels zo bekende deuntje. Ho, wacht! Daar is iemand aan de andere kant van de lijn. Oh nee, het is Manu die buiten voor het raam staat. "Mamáa! Mijn bot zit los!" Hij is ergens tegenaan geknald met zijn fiets en roept alarm.

09.55 "Kunnen we een keer naar Zapplive?", vraagt Viggo als ik een nieuwe poging doe de energieleverancier te bellen. "En naar de Eiffeltoren?", zeurt Manu er achteraan. "Ehhh jongens, nu is het genoeg, ga maar lekker even buiten spelen. Kijk, de zon schijnt!"

10.08 Sjeesus! Ik ben al acht minuten onafgebroken aan het werk.

10.16 De jongens zijn alweer binnen en de rust is voorbij. Thuiswerken is echt superfijn, alleen niet tijdens schoolvakanties. In totaal hebben de jongens zestien weken - vier maanden! - per jaar schoolvakantie. Op deze afgelegen plek zijn er geen vriendjes om de hoek waar de kinderen even kunnen spelen, of een hangplek op fietsafstand. Alleen een Franse buurvrouw waar Viggo graag even binnenwipte om een spelletje te spelen of een taartje te bakken, maar waar hij met het klimmen der jaren - hij is net tien geworden - steeds minder interesse in heeft. Dus als de jongens thuis zijn, zijn ze ook echt thuis. Aanwezig. Ik moet toch eens serieus gaan nadenken over een caravan in de tuin. Of toch een gewone baan? Maar waar moet ik die hier in 's hemelsnaam vinden?

10.17 Sssstt.....geen aandacht geven.....gewoon stilletjes doorwerken nu.

10.25 Manu komt naar boven. "Mama, als je doodgaat, kun je dan daarna ook weer leven?" "Even stil nu, Manu, ik ben aan het werk." Helaas, hij geeft niet op. "Hoe ziet ons lichaam er van binnen eigenlijk uit?"

10.28 Oké, even een appeltje dan maar. En alvast wat eten voorbereiden voor vanavond. De voorbeschouwing voor de 1000 meter heren schaatsen begint toch zometeen. Met Kjeld Nuis in de favorietenrol.

11.00 Schaatsen kijken is alleen leuk als je weet waar het over gaat, als je de favoriete afstanden van de schaatsers kent, hun persoonlijke records, de privésituatie van de schaatsers, het blessureleed dat ze doorgemaakt hebben. Als je kortom weet waar ze vandaan komen. Het is net als met carnaval vieren. Éen avondje werkt niet; je moet je er helemaal aan overgeven.

11.07 En dus is het ontzettend belangrijk dat ik in alle rust naar de voorbeschouwing kan luisteren.

11.09 Ik zet een keukenstoel prominent voor de televisie en ga er eens rustig voor zitten. "Go to the start..", zegt Viggo gewichtig. Manu beweegt zich naar de denkbeeldige streep en zet zijn denkbeeldige schaatsen in het denkbeeldige ijs. "Readyyyy?......PANG!" Manu sprint als een gek rondjes rond de tafel en hijgt luidruchtig.

11.30 "Nu echt mondjes dicht jongens, het gaat beginnen! Dit zijn de Olympische Spelen, jongens, dat is echt heel belangrijk. Huh? Koekjes bakken? Vanmiddag? Nee natuurlijk niet! We gaan toch schaatsen kijken?"

12.30 Kjeeeeeld Nuiuiuiuiuiuissssssss!!! Woehoeoeoe!!!!

14.00 Ik heb de jongens aangemoedigd een gezelschapsspel te spelen en dan mogen ze daarna op de Nintendo. Onder luid protest en met de nodige tegenzin hebben ze het Bingo spel naar beneden gehaald. Maar nu hoor ik ze toch luid lachen; ze hebben er zowaar lol in!

15.15 Het is heel rustig in huis; alleen het geblieb van de spelcomputer is hoorbaar. Wat een geniale uitvinding! Kan ik lekker even een flinke slag maken. Oh ja, en de energieleverancier nog bellen, hoop dat ik iemand te spreken krijg.

19.00 Rob is inmiddels ook thuis, we hebben gegeten en ruimen de keuken op terwijl de jongens naar het Jeugdjournaal kijken. Het gaat over de oorlog in Syrië. "Waarom vechten ze daar eigenlijk, Viggo", hoor ik Manu aan zijn grote broer vragen. "Ja, dat is heel moeilijk uit te leggen, ze hebben gewoon ruzie met elkaar", antwoordt Viggo kortaf. Waarop Manu antwoordt: "Maar waarom doen ze dan niet gewoon kop of munt?"

6 februari: Viggo tien jaar! Geen schoolbus, geen school vanwege de sneeuwval. Wat een leuk cadeau!

Kinderfeestje, met onverwacht bezoek van een verdwaalde jachthond.

Op vakantie met de familie in het Zwarte Woud, Duitsland, met nog een keer taart en cadeautjes.

Skiklasje in Feldberg.

Carnaval in Titisee...onze oosterburen wrijven het er nog even lekker in!

Terug in de Creuse met 'natuurijs'.