woensdag 2 juli 2014

Les rythmes scolaires

"De burgemeester is er nog mee bezig", antwoordt de secretaresse van de burgemeester van het plaatsje Merinchal waar Manu naar de kleuterschool gaat. Ik spreek de altijd in het zwart geklede, uit de kluiten gewassen rechterhand van de burgermoeder op het schoolplein, aangezien haar zoontje in Manu's klasje zit. Al een paar weken geleden heb ik gevraagd of het mogelijk is dat de schoolbus voor Merinchal vanaf het nieuwe schooljaar ook mijn kinderen thuis kan ophalen. Merinchal is aanzienlijk dichterbij dan Auzances, waar Viggo al ruim twee jaar naar school gaat. Bestuurlijk gezien horen we bij Auzances, waardoor de schoolbus die naar deze plaats rijdt bij ons aan huis komt. Voor Merinchal is dit niet vanzelfsprekend.
Als ik de secretaresse een paar weken later opnieuw aanspreek en weer geen duidelijk antwoord krijg, vraag ik door en komt de aap uit de mouw. De burgemeestersverkiezingen staan voor de deur en Madame la mairesse wil graag aanblijven. Dit is een gevoelige kwestie en die tilt ze graag over de verkiezingen heen. Scholen in deze vergrijsde regio vechten om bestaansrecht: Hoe meer kinderen, hoe groter de budgetten en kleiner de kans dat een school moet sluiten. Ouders zijn vrij om zelf een school te kiezen. Het schoolbussysteem daarentegen volgt strict de bestuurlijke indeling. Dus ook al wonen we dichter bij Merinchal, alleen de schoolbus voor Auzances komt aan huis om de kinderen op te halen.
De beslissing om Viggo af te halen van de school in Auzances is een moeilijke. Twee jaar geleden, aan het begin van ons emigratieavontuur, heeft hij er een zware start gehad. Inmiddels is hij erg vertrouwd met de docenten en zijn klasgenoten. Hij wordt regelmatig uitgenodigd voor kinderfeestjes en zit met zijn beste vriendjes uit de klas op judo. Manu een overgang laten maken van Merinchal naar Auzances lijkt eenvoudiger. Maar er komt een complicerende factor bij, te weten La réforme des rythmes scolaires, de hervorming van het schoolritme. Dit voorjaar protesteren ouders en leerkrachten door heel Frankrijk, en ook in de Creuse, hevig tegen de hervorming van het schoolritme van het kleuter- en basisonderwijs.
 
ECOLE MORTE'!!!
 La grogne s'intensifie de jour en jour.
 Vendredi 11 avril 2014: journée départementale de mobilisation
 Pas d'enfants à l'école!!!
 
Iedere week kondigen de scholen nieuwe stakingen aan. Stakingen? Ja, stakingen. Die bestaan hier nog. Iedere keer denk ik: 'Help, ik heb afspraken, Rob werkt bij klanten, hoe lossen we dit op?' Meestal komt het goed, gaat de staking niet door of is de school, en zelfs de kantine, toch open. Weliswaar met een service minimum.
Momenteel gaan Franse kinderen vier dagen naar school en zijn ze op woensdag vrij. In het nieuwe schooljaar komt hier, ondanks enorme weerstand in de maatschappij, de woensdagochtend bij. Deze uren worden op de andere dagen in de middag gecompenseerd met buitenschoolse activiteiten. Het idee is dat de kinderen ‘s ochtends en aan het begin van de middag nog fris zijn en meer ontvankelijk voor het leerproces. Het aantal lesuren blijft maximaal 24.
Viggo wordt momenteel iedere ochtend om half 8 's ochtends opgehaald en 's middags om 5 uur draait de schoolbus ons terrein weer op. Lange dagen, maar goed te doen. De woensdag is er om uit te slapen, te spelen en naar clubjes te gaan. Maar wat als ze straks op woensdagochtend ook nog naar school moeten?
We komen er niet goed uit en vragen raad aan de voormalige burgemeester van ons dorp. Sinds de verkiezingen in maart is ze burgemeester-af. Ze is in het verleden directeur geweest van de kleuterschool in Auzances en juf op de kleuterschool in Merinchal en kent het onderwijs door en door. Ze begrijpt ons probleem en de moeilijke beslissing. Over het feit dat Manu in Merinchal op school is en niet in Auzances zegt ze: "Scholen krijgen een budget per kind. Maar als een kind niet in de betreffende secteur woont waar het naar school gaat, krijgen ze geen geld. Ze willen zo graag nieuwe kinderen dat ze desnoods zelf het schoolgeld ophoesten." Ze oppert covoiturage, of te wel om de beurt rijden met de andere ouders in en om het dorp van wie de kinderen ook naar Auzances gaan. Het lijkt ons een ingewikkelde oplossing met veel overleg waar we niet op zitten te wachten.
Ook praat ik met maître Alain, de gepassioneerde meester van Viggo's Grande Section. Hij vindt dat Viggo in Auzances moet blijven, omdat hij daar zijn draai zo goed gevonden heeft. Naar een andere school gaan, zal 'un vrai choc' voor hem zijn. Zodra ik het woord réforme in de mond neemt, houdt de kleuterschooldirecteur niet meer op met zich op te winden over dit helse nieuwe schoolritme. Ook hij begrijpt ons probleem, hoewel hij benadrukt dat de school in Auzances zich zo sterk verzet tegen het nieuwe systeem, dan de woensdagochtend les nog niet zeker is. Hij betwijfelt of het allemaal duidelijk zal zijn voor de zomervakantie. 'Niet duidelijk voor de zomervakantie?', vraag ik verschrikt. 'Non madame! Dit is la France! Wij gaan de strijd aan, we zijn révolutionnaire en strijden door tot het bittere end!' Althans, zo vat ik zijn woorden op. Hoe meer het onderwerp hem aan het hart gaat, hoe sneller maître Alain doorgaans praat, en hoe slechter ik hem nog kan volgen.
Soms gooi ik een balletje op bij Viggo. Hoe vindt hij het op school? En de schoolbus, vindt hij het dagelijkse retourtje niet te vermoeiend? Het antwoord is zonder uitzondering dat hij het erg naar zijn zin heeft op school en ook de schoolbus vindt hij leuk en niet te vermoeiend. Het lijkt hem bovendien helemààl gezellig als Manu hem straks in de bus zal vergezellen. Het ziet er vaak ook gezellig uit. Er wordt geklooid, gelachen, gespeeld, geslapen. Soms liggen de kleintjes vooraan half over elkaar heen in een diepe coma. Er worden voetbalplaatjes uitgewisseld, snoepjes, er wordt gehandeld, onderhandeld en geruild. '2 bonbon pour Candice jeudi' staat op een verfrommeld papiertje dat Viggo me bij aankomst laat zien. 'Twee snoepjes voor Candice donderdag'. Dit bijdehante meisje heeft voor Viggo een armbandje van gekleurde elastiekjes gemaakt en is best bereid er ook een voor petit frère Manu te maken, maar daar moet wel iets tegenover staan.
Op een ochtend sta ik weer aan de balie van het gemeentehuis in Merinchal. "De burgemeester is met de aanvraag voor de schoolbus bezig geweest", zegt de secretaresse monter en overhandigt me een stapeltje formulieren dat ik moet invullen. Ik bekijk de papieren, en de gedachte dat ik deze allemaal moet invullen, om vervolgens weken te wachten op een antwoord, stuit me tegen de borst. "Laat eigenlijk ook maar", antwoord ik. "Ik denk dat ik mijn beslissing genomen heb."


Lac de Vassivière
 
 
 
Project voormalige koeienstal (in de onderschuur) waar Rob zijn werkplaats gaat maken. We hebben hier de oude betonnen septic tank deels afgebroken en gedempt, alsmede de oude voeder- en drinkbakken in een te slechte staat waren om te kunnen behouden. Met de minipelle halen we in totaal zo'n 20 kuub zand en keien weg.









Leeg!


Aanleg drainage.


Storten van een afwateringsgoot bij de entree waar nieuwe entreedeuren komen.




De metalen draagconstructie van het gewelfde plafond en de steunpilaren worden gelakt met metaalverf.


Onderzeil en bewapening gelegd. Hier storten we binnenkort een betonvloer. Ook wordt de electra aangepast.


Omdat de gehuurde minipelle maar niet werd opgehaald, haalden we achter in de tuin ook nog wat zware keien en boomstammetjes weg.
 

Zoals keien aan de rand van de waterput.
 

Inderdaad, deze!
 
Fête des Pères!
 
Aardbeien uit eigen tuin.









Coupe d'été







Optreden van Manu's klasje in het kasteel in Merinchal.


Sinds kort woont Anne in ons dorp, zowaar een leeftijdgenootje van mij. Ze geeft leiding aan een professionele theatergroep in Straatsburg, Les Clandestines. Deze groep kwam een week naar ons dorp voor verschillende optredens. De dorpsbewoners die wilden, mochten meedoen aan dit straattheaterstuk; natuurlijk heb ik meegedaan. Voorafgaand aan de komst van de groep zijn we enkele keren bij elkaar gekomen om te oefenen en ons voor te bereiden. Heel erg leuk! 


Les Clandestines uit Straatsburg in actie in Lioux les Monges.




Maar deze weken worden toch wel grotendeels gedomineerd door...het WK! Liefst kijken we buiten, met lekker eten en in goed gezelschap.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten