Afscheidsborrel

Afgelopen zondag hebben we ons afscheid gevierd. Gevierd is in deze setting misschien wat erg enthousiast verwoord, zo leuk vinden we het tenslotte niet dat we onze familie, vrienden en buren moeten achterlaten (en omgekeerd ook niet, althans daar gaan we voor het gemak maar even van uit;-). En toch was het voor ons het gedroomde afscheid. Op een perfecte locatie, de Brouwerij in Vleuten, in een sfeervol zaaltje precies groot genoeg voor het aantal genodigden, met een klein barretje, enkele statafels en een lange tafel met kleurplaten- en potloden, wat speelgoed en voldoende chips en snoepgoed zodat het ook voor de kinderen een leuke middag zou worden. Een van onze lieve buurvrouwen heeft zich bekommerd over Manu: ze heeft hem gebracht en later ook weer meegenomen, wat voor ons erg prettig was. Omdat we een belachelijk druk jaar achter de rug hebben heeft ons sociale leven op een wat lager pitje gestaan. Des te leuker om iedereen weer te zien. De familie Smolders trad traditiegetrouw op met enkele zelfgeschreven liedjes op de melodie van o.a. de Marseillaise, het Franse volkslied, begeleid op de gitaar door broer Luc. Vriendin Mascha ontpopte zich als een ware comedienne, en stak de draak met onze jarenlange huizenzoektocht door Frankrijk, de honderden foto's die ze door de jaren heen 'opgedrongen' kreeg, de vele bouwplannen die ze met belangstelling tot zich diende te nemen, waarna ze standaard mee naar de gang getroond werd alwaar op de kaart van Frankrijk alle locaties werden aangewezen, inclusief klimaat, hoogte, afstand tot het dichtstbijzijnde vliegveld, dan wel treinstation, en afstand tot Nederland ("Ah joh 't is maar 800 kilometer, alleen zeiden ze er nooit bij dat dit gerekend was vanaf Brabant"). Ook hebben we prachtige cadeaus gekregen, zoals een zonnewijzer voor in de tuin, een broodbakmachine, een verjaardagskalender met foto's van de familie, dozen met tissues ook bedrukt met foto's van de familie, twee petten met 'De Creuse is reuze', knalrode overalls voor de jongens, een DVD van 'Etre et avoir' (een film van Nicolas Philibert over een Frans dorpsschooltje), een Hollands overlevingspakket, enkele vogelhuisjes (kunnen we ook niet genoeg hebben!) en ga zo maar door. Het was een middag van bijkletsen, herinneringen ophalen en plannen maken voor de toekomst, en dit alles in een erg gezellige, gemoedelijke en luchtige sfeer. Als afsluiter hebben we met onze twee families nog gedineerd in de opkamer van het restaurant, waar nog enkele mooie woorden ter afscheid werden uitgesproken. Al met al kon het voor ons niet beter en we kijken er met heel veel voldoening op terug.

De feestlocatie: de Brouwerij (vroeger het Depôt der Koninklijke Nederlandsche Beiërsche Bierbrouwerij Amsterdam) in Vleuten.

Rob en Viggo wachten op de eerste gasten.

De girls are in, the party can begin!

 

Rob en mijn zus Ingrid.

Wat kunnen ze zingen he...;-)

 

Le petit Manu.

 

De zonnewijzer, een gezamenlijk cadeau van onze vrienden.