Hup Frankrijk Hup!

De afgelopen weken stonden in het teken van voetbal, grind en familie- en vriendinnenbezoek. Om met het laatste te beginnen: mijn ouders, fervente lange afstand fietsers, kwamen aan met de camper om twee dagen later alweer te vertrekken met de fiets naar Santiago de Compostella (Spanje). Over pakweg zes weken komen ze weer terug (ook met de fiets), waarschijnlijk zonverbrand en enkele kilo's lichter. Helaas wilde het weer niet meewerken met hun start: het regende de hele dag door. Hopelijk hebben ze de komende weken wat dat betreft meer geluk.
Goede vriendin Mascha was met hen meegereden, en zou teruggaan met Rob's broer Menno. Hij had voor de tweede keer meegedaan met de Alpe d'HuZes, evenals zo'n 8000 andere Nederlanders die zo vaak mogelijk de Alpe d'Huez beklimmen met als doel sponsorgeld op te halen voor de overwinning op kanker. We hebben gezamenlijk naar Nederland-Denemarken gekeken, maar werden daar vanzelfsprekend niet vrolijk van, de oranje petten, brillen en schminkspullen die Mascha had meegebracht ten spijt.

Vol verwachting klopten onze oranje hartjes bij Nederland-Denemarken.

We hebben een paar mooie wandelingen gemaakt, en verder veel gekletst en lekker gegeten. Rob en Menno hebben de verbouwingsplannen besproken, aangezien Menno in augustus twee weken komt helpen met klussen. Sinds enkele dagen hebben we weer het rijk alleen. Gisteravond keken we buiten met z'n tweeen naar Nederland - Portugal. Het weer was nog heerlijk zacht en we hoefden alleen de televisie om te draaien en in het raamkozijn te zetten om naar het - hoopten we - 'wonder van Charkov' te kijken. Het had nog best een leuk oranje feestje kunnen worden, met een vreugdedansje of misschien wel een kleine polonaise door onze Franse tuin; behalve de mollen en de krekels zou niemand hier tenslotte last van hebben. Inmiddels weten we dat het helaas niet zo mocht zijn. We hebben nu onze zinnen maar op Frankrijk gezet. Overigens van de Franse inwoners van de Creuse moeten we het niet hebben om in de juiste voetbalstemming te komen. Ondanks de geweldige prestaties van het Franse team tot dusverre zien we hier geen enkele uiting van voetbalvreugde in welke vorm ook zoals we in Nederland gewend zijn. Geen blauwe poppetjes in de supermarche, geen blauwversierde auto's, laat staan aangeschoten blauwverklede mensen op straat. Rien du tout. De Fransen zijn over het algemeen niet commercieel ingesteld, en zeker niet hier op het platteland. Wat? Geld verdienen aan een EK? Oranje poppetjes verkopen in de supermarche? Doen jullie dat? Rare jongens, die Hollanders. Alvorens wij ons gisteravond voor de buis settelden, hadden wij een gezellige middag met Viggo's klasgenootje Naomie en haar ouders. Met een versgebakken appeltaart op de keukentafel wachtten wij toch wel un peu nerveux op onze nieuwe Franse vrienden; een kwartier....een half uur....tot Sophie, Naomie's moeder, na een uur wachten belde met de vraag waar we bleven. Miscommunicatie door de taalbarriere. We zijn er alsnog naartoe gereden, tot grote opluchting van zowel Naomie als Viggo, die zich allebei al een poos hadden afgevraagd waar hun klasgenootje toch bleef. Erg leuk om nieuwe, gelijkgestemde mensen te ontmoeten, die zelfs jonger zijn dan wijzelf. Een unicum in de Creuse!
Veel sociale activiteiten dus, maar uiteraard hebben we ook nog gewerkt. Nadat we de afwatering verder in orde hadden gemaakt, huurden we een minigraver om de grond bij de entree af te graven, waarna we vol verwachting wachtten op de vrachtwagen die 13 ton grind zou afleveren. Dit zouden we vervolgens met de minigraver kunnen verspreiden in het gebied bij de entree. Maar helaas, onze eerste slechte ervaring met een Frans bedrijf, de grindboer was ons vergeten en kwam pas de volgende dag. De minigraver moest echter weer ingeleverd worden om de kosten voor de huur te beperken, en aldus moesten wij de enorme berg zelf wegwerken. Gelukkig was er de hulp van ons Nederlandse bezoek. Het zal een verademing zijn om bij hevige regenval niet meer door een enorme modderpoel te hoeven als we weg moeten.
Rob is inmiddels ook begonnen met de verbouwing van ons huis. Van een kaal hok zonder vloer en zonder duidelijke bestemming, gelegen naast de keuken, creeren we een bijkeuken, met een (extra) douche. De huidige badkamer wordt de entree van het huis. De kozijnen worden vervangen en voorzien van dubbel glas. Daarna komt de zolder aan beurt. Alles is er op gericht de woning goed te isoleren, aangezien de winters in de Creuse erg koud kunnen zijn. Afgelopen winter was het enkele weken achter elkaar min twintig graden. Zover is het gelukkig nog niet. Op de weilanden om ons heen zijn de boeren soms tot diep in de nacht bezig met maaien, hooien en persen. Veel agrarische activiteit: de zomer is in aantocht.

Onze aanhanger verricht goede diensten.

Alvoren we het grind verspreiden dekken we de grond af met geotextiel. Dit houdt het onkruid tegen en voorkomt dat het grind te snel de grond in zakt.

Een dag te laat leverde de grindboer 13 ton grind af.

Aangezien de minigraver alweer ingeleverd was, kwamen extra handjes nu wel erg goed van pas.

Santiago de Compostella.....opa en oma komen er weer aan!

Tot over 6 weken!

De toekomstige bijkeuken. De prefab vloer ligt er inmiddels in. 

Ook de afvoeren en waterleiding zijn aangelegd. Wordt vervolgd.