Au travail in de Creuse

Joehoe! Daar ben ik weer. Het duurde even maar vanavond kruip ik maar weer 's in de pen. De reden van mijn afwezigheid: we hebben het druk gehad. Druk? In de groene heuvels van de Limousin? Waarmee in hemelsnaam? Oui, inderdaad, druk was het hier. En waarmee weten we soms zelf niet, maar feit is dat de dagen en weken voorbij razen. Ik dacht en hoopte voor onze emigratie dat de tijd op het Franse platteland minder snel zou gaan dan in de Nederlandse Vinex, maar helaas blijkt dit een utopie. De eerste drie - van de in totaal acht weken schoolvakantie van Viggo - zijn alweer gepasseerd. We hebben in deze weken veel bezoek gehad: mijn ouders kwamen terug met de fiets uit Santiago de Compostella (Spanje), gebruind en afgetraind. Mijn zus en gezin kwamen langs op doorreis naar Spanje en mijn broer en gezin op doorreis naar Zuid-Frankrijk. Over een paar dagen komen Rob's broer en schoonzus, vakantie vieren en helpen met het isoleren van de zolder. Tussen de bedrijven door werken we verder in huis en tuin en ondernemen we leuke dingen met de jongens of gaan we op bezoek bij nieuwe kennissen in de regio. Buurvrouw Martine levert nog wel eens wat jong grut bij ons af, kleinkinderen, kinderen van vrienden, die zich vervolgens bij ons op de trampoline komen vermaken, waarna Viggo, na de eerste verlegenheid, maar mee gaat springen. Hier zijn we erg blij mee, want acht weken met nauwelijks vriendjes of vriendinnetjes is natuurlijk best lang. Manu is met twintig maanden nog minder gericht op sociaal contact en vermaakt zich meestal prima met weinig.
Behalve de handenarbeid bel ik regelmatig in mijn beste Frans met 'de instanties', soms met hulp van mijn lieve buurvrouwen, en petit a petit komen zaken tot stand. Rob is bezig zich in te schrijven als 'artisan' bij de Chambre de Metiers et de l'Artisanat, waarvoor we enkele keren naar Gueret moeten, de hoofdstad van de Creuse, zo'n zeventig kilometer bij ons vandaan. Hij heeft al enkele klussen aangeboden gekregen voor in het najaar, varierend van koeltechnisch tot loodgieterswerk. Bij de Chambre de Metiers werkt een Engelse jongedame die ooit speciaal is aangenomen om alle buitenlandse - veelal Engelse - vaklui bij te staan. We hadden een leuk gesprek, in eerste instantie met een (Franse) bedrijfsadviseur, en het hele gebeuren deed me denken aan mijn werk bij de Kamer van Koophandel in Utrecht waar ik voor vertrek naar Frankrijk werkte. De Engelse bleek een zoontje te hebben van exact dezelfde leeftijd als Viggo, en we spraken over de lange zomervakantie en hoe ze de opvang voor haar zoontje geregeld had. Haar zoontje gaat gedeeltelijk naar een zomeractiviteitenprogramma voor vier tot elfjarigen. Hier had ik Viggo ook voor aan kunnen melden, maar we besloten hier nog even mee te wachten tot hij straks zelf vloeiend Frans spreekt en zich ook tussen onbekende kinderen en leid(st)ers comfortabel voelt. Voor volgende zomer is het zeker een goede optie. De Engelse gaf ons nog wat leuke adresjes om met de kinderen naartoe te gaan en we spraken af elkaar een keer te ontmoeten met de kinderen. Een leuke en nuttige ontmoeting!
Zelf heb ik ook werk gevonden: ik ga in september aan de slag voor een Nederlandse organisatie, en kan vanuit huis werken. In augustus gaan we ruim twee weken naar Nederland, waar ik ingewerkt word. In september vervolg ik het werk in Frankrijk. Viggo gaat dan weer naar school en voor Manu heb ik een 'nounou' gevonden, een Franse gastouder, Corinne genaamd. In ons eigen dorp Lioux les Monges zijn er geen gastouders, zo hoorde ik op het gemeentehuis van de burgemeester. In Merinchal, de dichtstbijzijnde ietwat grotere plaats kreeg ik bij de Mairie een lijst van gastouders, en die ben ik gaan bellen. De eerste bleek zeer geinteresseerd om Manu op te vangen, maar had op dit moment geen andere kinderen. De tweede, Corinne, vangt wel meerdere kinderen op. Belangrijk, vinden we, want Manu kan dan met andere kinderen spelen, en bovendien wordt er met meerdere kinderen ook meer gesproken en pikt hij alvast wat Frans op. Dit maakt de overgang naar school straks makkelijker.
Wij aan het werk, Viggo naar school, Manu naar de gastouder; als we niet uitkijken neemt ons leven na de zomervakantie weer Nederlandse Vinexvormen aan met afspraken, deadlines, breng- en haaltijden, of te wel: Structuur. Maar eerlijk gezegd vind ik dat heel erg fijn. Ik heb er behoefte aan, ben en blijf een Hollandaise. Nieuwe uitdagingen, werk en structuur in de prachtige groene heuvels van de Limousin; ik hoop en denk een mooie combinatie. De tijd zal het leren.

T-shirt van opa en oma met Santiago de Compostella.

En natuurlijk ook eentje voor Manu.

Hout kappen achterin de tuin.

En maar meteen een mooie boshut gemaakt, met Luc, Noek en opa Bert.

En toen namen we maar weer 's een ijsje, met nichtje Noek dit keer.

Boer Christian haalt het graan (cereales) van ons land. Dit is het uitzicht vanuit ons keukenraam. 

Het nieuwe grasveld voor de speeltuin groeit goed.

Wanna dance?

Het leven is zwaar in de Creuse....

Het grindpad is klaar.

De te lage doorgang in de keuken, naar de toekomstige entree en bijkeuken, wordt uitgebroken en verhoogd. 

Het met beton storten van de zijmuren.

Bekisting voor de betonnen lateien om de vijftig centimeter dikke muur te ondersteunen.

Uit een eeuwenoud stuk eiken wordt weer een fraaie latei gemaakt.