De Creuse is reuze: Fosse septique

Het kost bergen met geld, zelfs als je 'm zelf aanlegt, terwijl je er weinig genot aan beleeft. Sterker nog, eenmaal onder de grond, denk je er niet of nauwelijks meer aan. Bij veel in Frankrijk wonende Nederlanders gaat er nu vast een belletje rinkelen. Ik heb het over de septic tank, fosse septique op z'n Frans, officieel assainissement non collectif genaamd. Ongeveer dertien miljoen Fransen, of te wel dertig procent van de plattelandsbevolking, zijn niet op het openbare riool aangesloten en beschikken over een système d'assainissement non collectif (Bron: www.infofrankrijk.com). Wij behoren tot deze groep. De bestaande septic tank, die in de oude koeienstal ligt, is verouderd en niet 'op norm', en hoewel vervanging niet verplicht is zolang er geen directe (milieu)problemen zijn, besloten we toch een nieuwe aan te leggen. De reden is dat Rob in de voormalige koeienstal de werkplaats voor zijn bedrijf wil maken, er een nieuwe betonvloer wil storten waardoor de septic tank in de weg ligt.
We lieten 'de man van de fosse septique' van de Communauté de communes (samenwerkingsverband tussen Franse gemeenten) langskomen om onze plannen te bespreken, en reeds twee dagen later lag het plan op maat, met zijn advies, in de brievenbus. We bestelden een septic tank (3000 liter), buizen (100 meter), inspectieputten, aansluitmateriaal, een minigraver (3 ton), grind (34 ton) en stabilisatiezand (9 ton) en togen aan het werk. Rob's broer kwam voorafgaand aan zijn vakantie een handje helpen. De klus is geklaard, de controle is geweest en het papiertje als bewijs hiervan reeds binnen. Voor de liefhebbers (of degenen die deze klus nog moeten klaren) volgt hier een fotoverslag. In de volgende blog volgen vrolijke vakantieplaatjes. A bientôt!

De septic tank, buizen, inspectieputten en aansluitmaterialen zijn geleverd.

De eerste van de drie vrachtwagens met grind wordt geleverd.

Op deze plek achter de vrijstaande schuur komt het nieuwe systeem. Normaliter grazen hier vaak de koeien van boer Didier, maar vanaf nu zullen we het zelf moeten maaien.

Het gat voor de septic tank is gegraven. Rob maakt de bodem waterpas met stabilisatiezand.

Broer Menno komt helpen, en geniet nog even van de betrekkelijke rust.

De septic tank wordt geplaatst en deels gevuld met water (voor de stabilisatie).

Als de tank waterpas staat, wordt het gat verder gevuld met stabilisatiezand ter ondersteuning.

De route van de afvoer van het huis naar de tank wordt bepaald. In ons geval is een vetput (séparateur à graisse) niet nodig; we kunnen volstaan met het sterker op afschot leggen van de buizen. Dit scheelt enkele honderden euro's.

Onze boys (en toys).

Graven van de afvoerbuis richting de septic tank.

De buizen kunnen erin.

De aansluiting is bijna een feit.

De tranchées d'épandage, of te wel de gangen voor de drainage worden gegraven. In ons geval gaat het om 100 meter. Dit met het oog op de toekomstige gites. Anders was 60 meter (voor ons woonhuis) voldoende geweest.

Intrede en uittrede zijn aangesloten.

De eerste geul (60 x 50 cm x 20 m) is gegraven; de geul wordt gevuld met grind, waarna de eerste drainagebuis in het hart van de geul wordt geplaatst met een licht afschot.

Meten = weten.

De uittrede van de tank naar de eerste inspectieput. De groene buis wordt later gebruikt om de septic tank voor de gites op aan te sluiten. De teruglopende buis naar de schuur is voor de ontluchting.

Ons mooie veldje veranderd in een grote zandbak.

Foto vanaf het dakterras.

Op één geul na is het werk gedaan. Straks komt de controleur van de Communauté de communes om de werkzaamheden na te kijken en hopelijk goed te keuren.