woensdag 4 december 2013

Boeuf Bourguignon

Culinair gezien maak ik sinds mijn Franse bestaan een onverwachte ontwikkeling door. Nam ik tijdens mijn vrijgezellenbestaan in Nederland geregeld genoegen met een zak Croky als avondmaal, toen Rob en niet veel later de kinderen zich in mijn leven aandienden, kwam ik daar niet meer mee weg. Het moest gezond, maar ook snel, want een maaltijd moest bereid worden tussen pakweg kwart voor zes (thuis van werk en kinderen opgehaald van de crèche) en kwart over zes. Gelukkig bood de Appie uitkomst. Ontelbare zakken voorgesneden groenten, kant en klare salades, voorgeschilde aardappelen en stoompakketjes voor in de magnetron heb ik er weggepind. Op zondag was er de Chinees en de Patatzaak (ook een Chinees) en had mama een 'vrije dag'.
Hoewel de Fransen hoog opgeven over hun culinaire kwaliteiten merken we daar in de Creuse niet zo veel van. De dichtstbijzijnde supermarkt (12 kilometer) biedt weinig variëteit. Sinds we hier wonen bestaat het broodbeleg uit kaas (Goudse, uit Nederland), ham (keuze uit pakjes met 4 of 6 dikke plakken), worst, jam en chocoladepasta. Aangevuld met pindakaas en hagelslag als er bezoek uit Nederland is geweest (waar we dan vervolgens weer van moeten afkicken als het op is). Lekkernijen als kipkerriesalade, boterhamworst, filet americain, fricandeau, slavinkjes, cordon bleu, de heerlijke plumpuddinkjes van Mona....das war einmal.
Noodgedwongen deed ik al snel mijn keukenschort om (die ik in Nederland niet had) en trof ik op internet een voor mij compleet nieuwe wereld aan: een oneindige stroom recepten uit alle hoeken van de wereld waar ik het bestaan niet van kende, laat staan dat ik ooit een poging had gedaan deze zelf te bereiden. Inmiddels heb ik een digitaal kookboek waar ik recepten in opsla en probeer ik geregeld nieuwe gerechten uit. De maaltijdsalades die ik voorheen kant en klaar kocht, maak ik nu zelf, maar ook ovenschotels, soepen en quiches, liefst met groenten en kruiden uit eigen tuin. Nog altijd ligt er een geruststellend aantal pakjes Conimex kruidenpasta's in mijn kastje, voor een snelle, makkelijke hap, maar over het geheel genomen ben ik creatiever dan ik ooit in de keuken was.
Over mijn noeste keukenarbeid hield ik mijn mond tegenover mijn Franse buurvrouwen. Want als het over eten gaat, steekt het chauvinisme hier pas echt goed de kop op en weten de dames het natuurlijk altijd beter. "Koop een mooi stuk lamsbout bij de slager en kom op zaterdagmiddag naar met toe; dan leer ik je koken", zei de één belerend toen we hier nog maar net neergestreken waren. "Laat me je pannenset eens zien", zei de ander, terwijl ze ongevraagd in mijn kastjes dook om vol afgrijzen te constateren dat ik niet beschikte over een cocotte en fonte (gietijzeren braadpan) en een cocotte minute (snelkookpan). Ik liet me niet van de wijs brengen en fabriceerde er lustig op los: gratin parmentier met gehakt en witte kool, romige gebonden champignonsoep, witlof met mozarella en balsamicoazijn, niks was te gek. Mijn zelfvertrouwen groeide met de dag en tegenwoordig durf ik het zelfs wel eens aan een zelfgebrouwen soepje langs te brengen bij de buren, of een gratin van aardperen die ik uit hun moestuin gekregen heb. 'Je begin steeds vaker Frans te koken hé', zegt ze regelmatig goedkeurend.
Laatst kregen we Franse vrienden te eten en durfde ik het aan Boeuf Bourguignon te maken. "Zou je het niet eerst eens uitproberen", opperde Rob voorzichtig, maar ik oordeelde dat dit absoluut niet nodig was. "Ik weet het niet, Maris", zei Rob nadat ik even was gaan hardlopen, terwijl het vlees lekker doorsudderde op het lage vuur. "Het vlees wordt keihard en het lijkt kurkdroog". Ik las het recept nog eens zorgvuldig door en concludeerde dat ik alle stappen volgens de beschrijving had doorlopen. We proefden nogmaals; het smaakte weliswaar goed, maar het vlees was opvallend taai. Hier kon ik bij mijn Franse vrienden niet mee aankomen, en dus draaiden we snel een eenvoudige zuurkoolschotel in elkaar. Over de Boeuf Bourguignon repten we met geen woord. Later op de avond kwam buurvrouw nog even langs en besloot ik over mijn trots heen te stappen en te vertellen wat zich in mijn pannen had afgespeeld. Ze boog diep over de pan en stelde enkele kritische vragen, over de afkomst van het vlees (toevallig ook haar slager, dus dat kon natuurlijk het probleem niet zijn) en mijn manier van marineren. "Dat vlees is nog goed", oordeelde ze. "Geef maar mee, ik weet er wel raad mee." Een uur later kwam ze terug, met een heerlijk zachte Boeuf Bourguignon. "De cocette minute", zei ze stralend. "De eerstvolgende keer dat je dit gerecht gaat maken, kom je eerst bij mij langs", gebood ze. Ik knikte gedwee. Ik gaf de strijd op. Buurvrouw had gewonnen.
Op mijn verlanglijstje voor Kerst staat een snelkookpan. Maar wel één uit Nederland. Lekker puh.

Manu werd 3 jaar. Bon anniversaire, Manu!




En mocht hij natuurlijk trakteren op school.

En cadeautjes uitpakken.

Doordat er sneeuw op komst was, maakte boer Didier overuren
en was hij vaak tot in de late uurtjes bezig met ploegen.
Tot groot vermaak van de boys.

Viggo et le bois.

Aankomst van Sinterklaas in Groningen.
Het blijft een vreemd dit te beleven op het Franse platteland.

 

Om in sinterklaassferen te komen (of te blijven) klik hier.
                                  


2 opmerkingen:

  1. En wat was er nu mis gegaan met de boeuf bourguinon? had je hem gewoon tekort laten pruttelen?
    Aat

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Aat, Bonne année 2014!
    sorry voor de late reactie, het was nogal druk de dagen voor kerst. We weten nog altijd niet wat we nu fout deden, c'est un grand mystère! Ik ga het binnenkort weer 's proberen. Groetjes uit de Creuse!

    BeantwoordenVerwijderen