donderdag 21 december 2017

Decemberstress


Terwijl Nederland dagenlang in de ban is van code rood en oranje door een beetje sneeuw, is het hier aanhoudend koud, grijs en somber. Dit weer stemt niet echt vrolijk, en we zouden zeker in een mega herfstdip beland zijn ware het niet dat er deze dagen veel afleiding is. Decemberstress in de Creuse? De evenementen volgen elkaar in rap tempo op en opgelucht streep ik ze na succesvolle voltooiing één voor één af op de kalender. 
De herfstvakantie die hier twee weken duurt, is net achter de rug als we  eind november voor een weekje naar Nederland vertrekken voor de viering van het vijftigjarig huwelijksfeest van mijn ouders. Ik weet van andere Nederlandse ouders in de buurt dat de school niet moeilijk doet over schoolverzuim (met een goede reden), en ik meld de aanstaande afwezigheid van de jongens in de schoolschriften als fait accompli, en hoor er verder niets over. De jongens vinden het natuurlijk enorm stoer om zomaar onder schooltijd naar Nederland te vertrekken, en opgetogen vertellen ze dat al hun vriendjes jaloers zijn. 
Wekenlang zijn we bezig geweest met de voorbereidingen van het feest: We duiken in fotoarchieven, schrijven liedjes, maken filmpjes, versieren de feestzaal en zorgen ervoor dat we er op de dag zelf op ons paasbest uitzien (wat voor ons plattelanders nog best een uitdaging is). Het feest, dat gehouden wordt in de nieuwe verenigingszaal in het dorp waar ik ben opgegroeid, is een groot succes, en we kunnen weer eens bijkletsen met familie en bekenden die we lange tijd niet gezien hebben. 
Als we terug zijn op onze stek, volgt de verjaardag van Manu, die zeven wordt. Die willen we niet zomaar voorbij laten gaan, hoewel we misschien ook een voorbeeld kunnen nemen aan de Fransen, die, als het niet uitkomt, ook wel eens een kinderverjaardagsfeestje overslaan zo lijkt het. Is het schuldgevoel dat we altijd zo hard aan het werk zijn? In ieder geval kan ik het niet over mijn hart verkrijgen geen feestje te organiseren voor onze jongste spruit en zo zitten we op een regenachtige zondagmiddag met een handvol gamins en een mooie verjaardagstaart in de bioscoop in Evaux les Bains te kijken naar de nagesynchroniseerde 'Paddington 2'. Erg leuke film, maar wat is het vreemd om Hugh Grant te zien op het witte doek, met een andere stem en Franssprekend.
In Nederland ben ik nog snel even de Hema ingerend voor wat strooigoed en chocoladeletters. Dieuwertje Blok herinnert de jongens op het sinterklaasjournaal tenslotte aan de komst van de Goedheiligman. Geen ontsnappen aan dus, en diep in ons hart willen we dat ook niet, want deze traditie is diep in ons geworteld. We sprokkelen links en rechts wat cadeautjes bij elkaar, bescheiden aangezien de kinderen met kerst ook nog cadeaus krijgen, en ik schrijf voor elk een gedichtje. Net als vorig jaar vraag ik onze Franse buren om op 5 december rond etenstijd hard op de deur te bonzen en de zak voor de deur te zetten. Viggo gelooft al een poos niet meer, maar speelt het spelletje mee voor zijn kleine broertje. Manu op zijn beurt is argwanend: "Ik zag een witte hand voor het raam!" We doen ons best er iets leuks van te maken, maar doordat de kinderen de opwinding van het sinterklaasfeest met alle liedjes en rituelen die erbij horen niet kunnen delen met hun Franse vriendjes, is de algehele beleving toch minder intens.
Ik realiseer me dat de jongens echt in twee culturen opgroeien, want in dezelfde periode maakt Frankrijk zich op voor de komst van Père Noël en we vieren zijn komst op een zaterdagavond met de andere dorpsbewoners in het gemeentezaaltje. De ouders hebben allemaal een cadeau mogen uitzoeken in de Intermarché die de kerstman onder de bont versierde kerstboom zal uitdelen aan de kinderen. Voorafgaand spreekt de burgemeester over de highlights van het afgelopen jaar, en zo leren we dat de nieuw geasfalteerde weg door ons dorp vijftigduizend euro heeft gekost. "Zoveel geld, voor zo'n klein dorpje?", vraagt Viggo verbaasd. Nadat de cadeautjes zijn uitgedeeld en de kinderen hebben gezongen als bedankje, storten de volwassenen zich op de hapjes en de bubbels. Ook op school zijn de kinderen bezig met allerlei activiteiten rond Père Noël. Ze bakken koekjes en maken kalenders die ze verkopen op de Kerstmarkt in Auzances; de opbrengst is voor de verschillende schoolexcursies. Terwijl ik dit stukje tik, zitten de kinderen op school aan de repas de Noël, met vast meer dan drie gangen en allerlei extra lekkernijen. Helemaal zo slecht nog niet, opgroeien in twee culturen.
Mooie feestdagen voor iedereen en een liefdevol en gezond 2018! 



Manu zeven jaar! Feestje in de Cinéma in Evaux les Bains.









Sleeën in Mont Dore.







5 opmerkingen:

  1. Bon Noel! Haha decemberstress in de Creuse?? Dat kan niet bestaan toch ;-) slechte Nederlandse gewoontes gewoon achter je laten toch! ;-) hier in de supermarkten, bij alle kassa's en op de weg al de hele week stress! ;-) en de kids waren na Sinterklaas al toe asn kerstvakantie en de rustige maand januari. 2 feesten in december na Sint Maarten en dan ook nog jarig tussendoor. Net iets te veel ;-) maar goed, we klagen niet want verl kado's en gezelligheid, maar beetje klagen moet he vanwege de cultuur hier ;-) lieve groet, bon fete

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi daar! Gelukkig en gezond 2018 voor jullie! We zijn net terug van NL en vonden jullie mooie kaartje, dank! Hoop jullie snel weer te zien in de Creuse, liefs en knuffel voor de kleine! Rob, Mariska, Viggo, Manu

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hey wat leuk! Graag gedaan. :)
    Dankjewel, er komt een broertje aan in mei dus het jaar kan al niet meer stuk ;-)
    Ja, hopelijk tot snel!! Veel Liefs uit Nederland

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een goed nieuws, gefeliciteerd! Wens je een fijne zwangerschap toe! Liefs uit de Creuse

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dankjewel Maris!
    Gaat lekker hier, nog 3 maandjes, en op naar de Lente ;-) Liefs uit Nederland

    BeantwoordenVerwijderen