woensdag 7 maart 2012

Klussen

De keuken destijds bij bezichtiging (februari 2011).
De keuken anno maart 2012.




Klussen. Voor veel emigranten een dominante factor in hun nieuwe bestaan. Zo ook in het onze. Sinds Rob in mijn leven is gekomen, is er voor mij op dit gebied een wereld opengegaan. Beperkte ik me in mijn vrijgezelle verleden tot het hoogstnoodzakelijke - het ontbreekt me namelijk aan geduld, ik haat de bouwmarkt en ik hou ook niet van troep - bij Rob ligt dat heel anders. Hij heeft twee rechterhanden, wil graag dingen creeren en hecht belang aan sfeer en comfort in huis. En nu hebben we een klusproject waar iedere doe-het-zelver z'n vingers bij af zal likken. En hoewel het nooit mijn passie zal worden, ontkom ik er niet aan op deze plek af en toe wat te schrijven over de voortgang met het klussen. Zoals gezegd is Rob sinds zaterdag aan het werk in ons huis. Hij heeft inmiddels de volledige keuken weggesloopt en al het leidingwerk en de tegels van de muur weggehaald. Ook is hij aan de slag gegaan in de toekomstige bijkeuken, tot gisteren een dubieus hok met vage wijnrekjes en kaasstolpjes en dertig jaar geleden in elkaar getimmerde houten rekjes met gedateerde muizennesten. Alles bij elkaar toch nog een hoop werk, en dan te bedenken dat we destijds bij de koop overwogen de gehele inboedel in het huis, inclusief een oude Renault en een vrij nieuwe mountainbike, tuinmaterialen, en ontelbaar veel houten kasten, (boot)bedden, lampen, spiegels, van alles en nog wat, over te nemen. Mooie dingen, vast heel erg antiek en waardevol, maar ook troep, heel veel troep. Aangezien er over de prijs niet te onderhandelen viel, en het ons weken zou kosten alle troep op te ruimen, besloten we dat we het huis leeg opgeleverd wilden hebben. Bij de overdracht bleek niet helemaal aan dit verzoek voldaan te zijn, maar het was te overzien, en aangezien de oude eigenaren ook twee ouderwetse houten hooikarren hadden laten staan, hebben we dit verder door de vingers gezien. Maar het opruimen alleen al van de keuken en bijkeuken heeft Rob zoveel tijd gekost, dat het niet overnemen van de inboedel zeker de juiste keuze is geweest. Rob heeft van het grootste deel van het afval uit de keuken en bijkeuken een vuurtje gestookt in eigen tuin (leuk!) en de rest moet naar de stort gebracht worden. Verder heeft hij in de tuin een ondergrondse betonnen put met water gevonden, en kennisgemaakt met postbode nummer 2, qua uiterlijk het tegenovergestelde van de eerderbeschreven nummer 1 (maar wel heel aardig). Vandaag is hij alleen naar de bouwmarkt in Montlucon geweest, dat ondanks een grondige voorbereiding met de Brico Depot gids, vanwege zijn gebrekkige Frans, een vermoeiende aangelegenheid bleek. Hoewel op tijd vertrokken, redde hij het niet om alle spullen voor half 1 's middags (dan sluit deze bouwgigant voor de lunch) bij elkaar verzameld te hebben. Dus is hij naar de gite gereden waar we samen buiten, weliswaar in een waterig zonnetje en met onze winterjassen aan, hebben geluncht. Daarna is hij nog een keer op en neer geweest.
En waar hebben de jongens en ik ons dan mee vermaakt? Godzijdank was het weer vandaag weer een stuk beter dan voorgaande dagen, en zijn we nog maar een keer afgedaald naar het dorp voor de bakker en de speeltuin. Tot mijn grote vreugde zag ik daar andere kinderen, en heb ik gezellig gekletst met de drie leidsters van de naschoolse opvang die de vijf (!) kinderen begeleidden. Een van de leidsters deed ontzettend haar best een brug te slaan tussen Viggo en de Franse leeftijdgenootjes, maar hoewel de Franse kindjes hier zeer spontaan op reageerden, bleek dit voor Viggo nog even iets te veel van het goede. Hij kwam pas echt lekker op dreef toen de Fransoosjes al lang en breed achter hun driegangenmaaltijd zaten.





1 opmerking:

  1. Veel succes Rob en Mariska! Schakel zo snel mogelijk om naar het Franse levensritme. Ga 's middags lekker uitgebreid eten dan kom je nooit voor een gesloten deur te staan ;-) Veel plezier met alle verbouwingen. A bientôt. Groeten Sjoerd

    BeantwoordenVerwijderen