zaterdag 24 maart 2012

De Creuse is reuze

Deze week hadden we te maken met een paar wegafsluitingen op onze dagelijkse route Evaux les Bains (waar we tijdelijk verblijven) naar Auzances (waar Viggo naar school gaat en richting ons huis). Dat gaat anders dan in Nederland, waar je kilometers vantevoren al op de hoogte wordt gesteld van de werkzaamheden en waar je met uitgebreide wegbewijzering volledig door de alternatieve route wordt geleid. Geen misverstand mogelijk. Hier kom je slechts een bord tegen: route barree over zoveel kilometer. En daar kun je het dan mee doen. Deze, nog steeds wat nerveuze moeder, die haar - ik wil NIET naar school - vierjarige om 8.45 uur stipt dient af te leveren op een nieuwe school, op een onbekende plek, met een nieuwe juf, in een nieuwe taal, met nieuwe regels, nieuwe andere kinderen, nieuwe andere moeders die ons nieuwelingen bekijken, wordt dan allengs nog zenuwachtiger. Want...help! Hoe kom ik er dan? Welk onbeduidend smal plattelandsweggetje met aan beide kanten sloten en als tegenligger alleen grote landbouwvoertuigen met besnorde Franse boeren en grimmig kijkende honden moet ik dan nemen? De Franse wegwerkers geven me alleen een snelle blik, en, verbeeld ik het me nou dat ze mijn Nederlandse nummerplaat zien en niet van buitenlanders houden? In elk geval schudden ze alleen 'nee' en lijken ze geenszins van plan deze Nederlandse mevrouw te vertellen hoe ze zo snel mogelijk op de gewenste locatie kan komen. Kortom, we moesten het zelf maar uitzoeken, weliswaar met hulp van de tomtom, alleen houdt deze er soms vreemde routes op na. En zo kom je nog eens ergens. Zowel Rob als ik hebben deze week voor ons gevoel de halve Creuse doorgecrost. En we kunnen met recht zeggen: de Creuse is reuze!
En verder...groeide mijn wanhoop met de dag betreffende zoon Viggo die voor de tweede week naar school ging. Il y a du progres ("Er is verbetering"), zei juf Claudine dinsdag, maar echt overtuigd klonk ze niet. En ook in haar mondelinge relaas hoorde ik weinig verbeterpunten. Viggo wilde nog steeds niet drinken, niet naar het toilet ("Ik vind die w.c. niet leuk") en hield zich afzijdig van de andere kinderen. Om Viggo en juf Claudine te helpen in hun moeizame communicatie heb ik in het schoolschriftje enkele Nederlandse zinnen ("mama komt straks", "ik moet plassen", etc.) vertaald in het Frans. De schooldirecteur - die ik op de gang tegenkwam en die mijn wanhopige blik herkende - noemde op zijn beurt een website waar ik woordjes kan oefenen met Viggo. "Ca va aller", concludeerde hij aan het einde van ons gesprek en gaf me een bemoedigend schouderklopje. Vrijdagochtend weigerde Viggo voor de zoveelste keer de auto uit te komen en moest ik hem pannenkoeken en ijsjes in het vooruitzicht stellen alvorens hij besloot mee te werken. Maar toen ik hem om 12.00 uur weer op kwam halen, meende ik een mengeling van trots en opluchting te zien in zijn ogen. Volgens de juf was het een stuk beter gegaan, had hij meegedaan aan de gezamenlijke activiteiten en ook wat gedronken. Naar het toilet gaan bleek nog een brug te ver. Het lijkt er op dat hij het Frans op begint te pikken; het was buurvrouw Anuska opgevallen dat Viggo herhaalde wat de juf had gezegd. Een gevoel van opluchting - en trots! - maakte zich van me meester.
Met de klusactiviteiten van Rob gaat het goed. De keuken is grotendeels geplaatst; het wordt een mooi geheel. Langzaamaan maken we ons op voor het Grote Vertrek naar onze eigen stek. Praktisch gezien wel zo fijn, omdat we dan allemaal op een plek zitten, en bovendien hebben we zin om van het huis en de plek echt ons thuis te gaan maken. Wel verlaten we het comfort van deze heerlijke gite en onze gezellige buren, met wie we gisteravond nog rond een vuurkorf hebben gezeten onder een overweldigende sterrenhemel, met de geluiden van uilen op de achtergrond.

Een berichtje over de nieuwe leerling Viggo in de schoolschriftjes.

Viggo is goed met de computer, zei juf Claudine laatst. Hoe zou dat nou toch komen? Manu op de achtergrond oefent alvast.


Lunchtime!


 La cuisine, het hart van ons huis, is bijna klaar.
La promenade.....


6 opmerkingen:

  1. Hallo Mariska, Rob, Viggo en Manu,

    Wat een fantastisch avontuur zeg! Word er gewoon jaloers van. Je schrijft de verhalen erg leuk, zie het helemaal voor me. Ook de foto's maken het helemaal af!

    Wat fijn dat het al beter gaat met het naar school gaan van Viggo...zie je dat pannenkoeken een goed redmiddel zijn =D
    Ook Manu word al zo groot!

    Ik houd de website in de gaten!

    Liefs Ginny

    en een dikke kus voor de jongens

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ha Ginny!
    Leuk dat je reageert. En...Viggo had het laatst nog over je, pannenkoek gerelateerd natuurlijk;-) Overigens ook de andere leidsters van Koko, jullie zijn niet zomaar uit beeld verdwenen, dat blijkt wel. Leuk dat je onze blog volgt. Groetjes uit de Creuse!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hallo Mariska en Rob! Wat een prachtig avontuur maken jullie mee. Gelukkig dat Viggo begint te wennen op school, het is natuurlijk, zoals je al aangaf, niet niks op zo'n vreemde school met een vreemde taal. Mooi verhaal ook over dat zandstralen, die Rob kan ook alles! Als jullie zover zijn hoop ik het een keer met eigen ogen te zien.

    Groeten Leo

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Leo,
    Erg leuk dat je reageert! Alles gaat hier goed, opa en oma zijn 'over' om mee te helpen met de verhuizing van de gite naar ons eigen huis. We kunnen koken, wasje draaien en slapen, dus morgen gaan we over. Het is idd een groot avontuur maar we genieten er wel van, ondanks het vele werk en de hectiek. En Rob kan echt alles, dat is wel handig;-)
    Groetjes uit het mooie Limousin en je bent van harte welkom!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hallo allemaal,even een applause voor julliemaar zeker voor Viggo, omdat de wereld voor hem er wel heel vreemd uit zal zien en hij toch kleine stapjes vooruit gaat.Een applause en buiging.De keuken ziet er geweldig uit.Wat een handige broer(s) heb ik toch.Zet hem op,maak er wat van!We blijven jullie volgen.Petje af voor jou Mariska dat je dagelijks de kleine mannetjes door de reuze Creuse rijd.Bedankt voor de foto's en leuke tekst.Ik ga het printen voor Mien zodat ze het kan lezen.Ga ook even bij haar langs om te kijken hoe het met haar webcam gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. ha Erik, dank je weer voor je lieve en bemoedigende reactie. Vannacht voor het eerst in ons eigen huis geslapen, wennen natuurlijk aan alle nieuwe geuren, geluiden, etc. Het is erg intensief, maar beetje bij beetje zullen we hier onze plek vinden. Tot later, dikke zoen voor Mien en erg leuk dat je de blog uitprint, superidee! Gros bisous van ons vieren!

    BeantwoordenVerwijderen