zondag 18 maart 2012

Zandstralen

Deze week mochten we zomerse temperaturen beleven, toch een wat vreemde ervaring tijdens de winter. Maar wel heerlijk natuurlijk. Ik weet niet hoe het in Nederland is, maar hier is rokjesdag al geweest. We hebben vrijdagavond zelfs onze eerste barbecue gehad; hoeveel zullen er volgen tijdens ons eerste voorjaar en zomer in dit heerlijke land?

Winterbarbecuen met de buurtjes!
Maar er moest natuurlijk ook gewerkt worden. Rob kluste gestaag door in onze toekomstige keuken. Hij sloot de electra aan, metselde muurtjes, stucte de wanden, en hees zichzelf zelfs - niks te gek voor ons droomhuis in de zon - in een soort maanpak om het balkenplafond van de keuken te zandstralen, sablage genoemd. We twijfelden even of we deze klus wel aan wilden gaan; het is bepaald geen schoon werkje. Maar de keuken is door de zware en donkere balken toch wat donker, en zandstralen zou de boel enorm opfrissen, evenals het zwartgeblakerde deel achter de houtkachel. Dus besloten we een zandstraalmachine te huren van een Fransman, die ons via via ter ore was gekomen. Bij Tout Faire, een handel in bouwmaterialen, haalden we dertig zakken zand, numero deux, de agressieve en betere variant, hadden we ons laten vertellen. Vrijdagochtend had Rob om 7 uur 's afgesproken met de zandstraler, die de machine zou komen brengen. Rob besloot de dag ervoor de zakken nog maar even niet van de aanhanger te halen, uit angst dat de Fransman niet op zou komen dagen, een gebruikelijke gang van zaken begrijpen we uit de verhalen van ervaren mede-emigranten. Maar hij was er al voordat Rob zelf was gearriveerd. Hij heeft het apparaat aangesloten en uitgelegd hoe het werkt. Rob heeft alles afgeplakt, van de houtkachel, het gasfornuis, tot de stopcontacten toe: letterlijk alles kwam onder het superfijne zand te zitten. Zelf had Rob een speciaal masker op, waar lucht in wordt gespoten om overdruk te creeren zodat je geen stof binnenkrijgt. Door de agressiviteit van het stralen, was helaas binnen no time het vizier gematteerd, en aangezien er maar een reservevizier aanwezig was, kon Rob halverwege het plafond bijna niks meer zien en heeft hij een deel op de tast bewerkt. Het kostte wat moeite, en de puinhoop was enorm, maar het resultaat mag er zijn.


Zandstralen, bepaald geen schoon werkje, maar het resultaat mag er zijn.


Ook is het Rob gelukt de Livebox de installeren waardoor we nu telefoon en internet hebben, een geruststellend gevoel.
Aangezien ik Viggo iedere ochtend naar school breng, en ik het niet de moeite vind om voor die paar uurtjes op en neer naar de gite te rijden, probeer ik deze tijd nuttig te besteden. Zo ontmoette ik een alleraardigste, nog jonge, assistente sociale, bij het Conseil General de la Creuse, waar ik me - weliswaar na lang wachten, een slapende Manu in de wandelwagen naast me - liet informeren over het aanvragen van kinderbijslag. Ze heeft me uitstekend geholpen, en precies uitgelegd welke formaliteiten ik hiervoor moet overleggen. Trouwens ook bij de andere instanties (gemeente, Belastingdienst) ben ik tot nu toe prima geholpen, waarbij de ambtenaren hun best doen hun praattempo aan te passen aan mijn begrip van de Franse taal. Echt niks op aan te merken en het zorgt ervoor dat we ons hier welkom voelen.

Mignon!
Intussen bracht Viggo de ochtenden door op de kleuterschool, behalve donderdagochtend, gezien de Blocus Total, een bezetting van de school door de ouders vanwege de aangekondigde stopzetting van de RASED, een voorziening voor leerlingen met leermoeilijkheden. Claudine, Viggo's juf, adviseerde me daarom de donderdag maar over te slaan, ook vanwege het feit dat ze zelf op donderdag niet werkt, Viggo dan een andere juf heeft en hij het toch wel moeilijk vindt om te wennen aan al het nieuwe. Hoewel hij het dinsdag al een stuk beter naar de zin leek te hebben, vertelde Claudine dat hij het vrijdag toch wel weer moeilijk had gehad. We besloten om het de komende week nog rustig aan te doen en hem desnoods alleen de ochtenden naar school te laten gaan. Manu intussen is de vrolijkheid zelve, dendert onbekommerd van de glijbaan af, en laat zich rustig door zijn grote broer de lucht invliegen als ze samen op de trampoline spelen.
En ik? Ik ervaar dit alles als zeer intensief, en moet wennen aan het feit dat ik 24/7 met de kinderen bezig ben. Daar waar ik in Nederland vier dagen per week buitenshuis aan het werk was, sta ik nu constant in dienst van de kinderen. Daarnaast ben ik ook nog niet helemaal 'geland' en verkeer ik nog in een zekere roes. Het besef dat we hier echt gaan blijven, is er nog niet helemaal.

4 opmerkingen:

  1. Laatste poging voor vandaag om een reactie te plaatsen: wat een belevenissen, zou graag even om het hoekje willen gluren. Sterkte met klussen en wennen in Frankrijk; gaat vast lukken!

    Hélène

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha Helene, ja een glazen bolletje zou leuk zijn he! Het gaat goed hier, stapje voor stapje;-) We spreken elkaar! Groetjes!

      Verwijderen
  2. Hoi Rob, Maris en de kids,

    Hoe gaat het nou met jullie? Ik zie en lees dat jullie al een beetje gesetteld zijn?! Rob druk bezig met klussen zo te zien. (Doet hij goed!) En jij druk met de kids zeker.. We hebben ook gelezen dat Viggo al naar school gaat, leuk voor hem hoor. Maar hij moet zeker nog wennen?!
    We vinden het echt leuk voor jullie, maar jammer dat jullie zo ver van ons zijn! Maar we houden contact. We blijven sowieso jullie blog volgen.. De groeten aan Rob, knuffels aan de kinderen. En tot horens! Groetjes van Ronald, Anne en Kathy

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha buren! Leuk van jullie te horen en we missen jullie ook. Alles goed hier, maar wel wennen aan al het nieuwe, dit geldt met name voor Viggo op school, hij houdt zich nog wat afzijdig maar komt wel goed. Zoals jullie zien kunnen ze hier ook heel goed barbecuen;-) Tot later! Groetjes, Mariska, Rob en de boys

      Verwijderen